Pieterpad: een levensveranderende ervaring!

In de laatste blog van 2023 kondigde ik mijn Pieterpad avontuur aan. En inmiddels ben ik alweer een paar weken terug. Het was een geweldig avontuur, ik heb er zo van genoten! Ik heb zoveel geleerd, zoveel inzichten gehad en er zijn nieuwe ideeën ontstaan. In deze blog neem ik je mee op reis.
 

Simpel bestaan

Op 25 november zat ik om 8.00 uur al in de auto, met mijn rugzak (mijn beste vriend voor 4 weken), mijn vader, zijn vrouw en de hond. In Pieterburen dronken we nog een bakkie, maakten we de bekende foto’s bij het officiële startpunt en daar ging ik. Onderweg, het avontuur was echt begonnen. De eerste etappe was een bekende, van Pieterburen naar Winsum. Slechts 12 kilometer, dus vooral lekker om even in te komen. De eerste dagen was het vooral wennen. Wennen aan het iedere dag opnieuw inpakken van mijn tas, wennen aan de afstanden en wennen aan de fysieke belasting. Ik vond daarin een ritme en al gauw genoot ik van de eenvoud van het opstaan, inpakken, eten, de hele dag wandelen, aankomen, uitpakken, eten en douchen (of andersom) en slapen. Er deed simpelweg niets anders toe. Ik hoefde niet bezig te zijn met werk, huishouden, boodschappen, verjaardagen of andere dagelijkse bezigheden. Er was alleen maar het wandelen, het vinden van een slaapplaats, een warme douche en eten. Ik merkte dat deze rust en eenvoud mij ontzettend goed deden. Het deed mij beseffen dat ik niet voor niets op Pieterpad avontuur was gegaan. Als kind was ik altijd graag buiten. Hele dagen was ik aan het voetballen, in bomen aan het klimmen, met de hond aan het wandelen en op vakantie lag ik altijd de hele dag in het water. De vraag wat ik als kind graag deed, was in de afgelopen jaren vaak voorbij komen. Dat leidde onder andere tot het dagelijks wandelen en sporten. Maar tijdens de wandeling besefte ik dat dat voor mij niet genoeg was, dagelijks een half uurtje of uurtje wandelen en een uurtje sporten. De hele dag in de natuur en buiten zijn en in beweging zijn, dat voelde als mijn natuurlijke habitat. Ik wist dat ik hier iets mee mocht.
 

Minimalistisch bestaan

Wat mij ook opviel, was dat ik niets miste tijdens mijn wandeling. Ik leefde vier weken uit een rugzak en ik miste werkelijk niets. Ook ‘mijn’ huis niet en de spullen in dat huis. Het deed me beseffen dat we als mens eigenlijk zo weinig nodig hebben. En dat terwijl we zoveel kopen, verzamelen. Van kleding tot boeken, van meubels tot accessoires. Ik droeg mijn wandelkleren en had daarnaast één net setje en één extra setje wandelkleding bij me. Verder had ik (mini) verzorgingsproducten, supplementen, een notitieboekje, een pen, waterflesje, thermosfles, een bakje en bestek, mijn oortjes, telefoon en opladers bij me, Dat was het. Ik merkte ook dat ik me net zo goed thuis voelde bij andere mensen in huis. Dat thuis voor mij niet gebonden is aan muren, spullen of een woonplaats. Cliché maar waar: thuis voelen zit vooral in jezelf.
 

Loslaten

Voor de mensen die zich afvragen: jij ging toch met een thema op pad? Dat klopt! De reis heeft me alleen zoveel meer gebracht. Loslaten was ook een belangrijk thema. In tegenstelling tot vorige vakanties of tripjes, had ik niets van tevoren geboekt. Mijn slaapplek regelde ik meestal één tot twee avonden van tevoren en soms de ochtend van de betreffende dag. Dat ging steeds goed. Meestal was het de eerste keer al raak en dat gaf me veel vertrouwen. Ook het van tevoren uitzoeken wat er aan horeca of winkels zat, liet ik tijdens de reis steeds meer los. Ik liet me verrassen. Bovendien had ik na een lange wandeling vaak geen zin meer om nog uiteten te gaan of het dorp te bekijken. Ook om die reden liet ik het steeds vaker afhangen van het moment zelf. Het ging stapje voor stapje, zoals gebruikelijk is in een veranderproces. Ik zie grote verschillen tussen het begin en het eind van de tocht. Ik merk dat ik het loslaten (onder andere van plannen) steeds breder heb doorgetrokken. Steeds vaker ga ik ervan uit dat het allemaal goed komt en dat alles op het juiste moment komt. Dat geeft mij heel veel rust.
 

En nu?

Tijdens het wandelen wist ik dat ik iets mocht met alle inzichten die ik had opgedaan. Ook dit ging in stapjes. Naast het besef dat ik het buiten zijn en wandelen in mijn leven - en dus in mijn werk - wil integreren, kwam ik veel mensen tegen die zeiden dat ze graag hetzelfde willen doen als ik, maar het om wat voor reden dan ook niet durven. Dit bracht mij op een idee. Het is nog volop in ontwikkeling, maar alvast een tipje van de sluier: het heeft te maken met coachen en langeafstandswandelingen. ;-)

En zoals ik eerder schreef, merkte ik dat ik vaker langeafstandswandelingen wil lopen. Niet alleen mijn dagelijkse wandelrondjes, niet af en toe een weekend, week of maand wandelen zoals ik nu had gedaan, maar dit in mijn dagelijkse leven integreren. En zo kwam ineens het idee van een camper terug. Ja, terug, want ruim twee jaar geleden kwam dit idee al op, maar besloot ik anders. Nu viel het allemaal op zijn plek. Vanuit een camper kan ik mijn coaching door het hele land aanbieden, ik kan wandelen en buiten zijn waar en wanneer ik maar wil en, ook niet onbelangrijk, ik kan weer dichter bij mijn familie en vriendinnen in de buurt zijn. Misschien proef je de ondertoon al, maar dit heeft natuurlijk een consequentie: ik verlaat Ameland! Per wanneer en hoe het precies vorm krijgt, daar ben ik nog volop mee bezig. Benieuwd? Blijf dan op de hoogte via mijn social media kanalen, ik houd jullie op de hoogte!

Heb je nog vragen of opmerkingen? Stuur me gerust een e-mail, Whats-app of een bericht via social media.